Πρωτομαγιά 2020: Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά, για να μπουν σε καραντίνα κυβέρνηση και αφεντικά.

Είναι σαφές ότι η φετινή πρωτομαγιά δεν μοιάζει με καμία άλλη. Εξίσου σαφές είναι όμως και το γεγονός ότι αυτή η πρωτομαγιά σαν μια γνήσια εκδήλωση της πάλης των εργαζομένων, είναι εξίσου επίκαιρη και ίσως ακόμα πιο αναγκαία για τις διεκδικήσεις της τάξης μας από κάθε άλλη χρονιά. Η πανδημία του κορωνοϊού που κρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από την ανθρωπότητα, έχει αναδείξει στο έπακρο τις αντιφάσεις και τα όρια της καπιταλιστικής κοινωνίας στην οποία ζούμε.

Από την μία μας υπενθύμισε ότι όλοι εμείς που παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο, ο κόσμος της εργασίας, είμαστε η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας.

Οι εργαζόμενοι/ες στα σούπερ μάρκετ και τα καταστήματα ειδών πρώτης ανάγκης, στις αποθήκες, στα νοσοκομεία και τις δομές υγείας, στα απορριμματοφόρα και τα γκαράζ των δήμων, στα μηχανάκια των courier/delivery, στην ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τα callcenter καταφέραμε να κρατήσουμε για  ακόμα μία φορά την κοινωνία όρθια. Είμαστε εμείς που από την πρώτη στιγμή τηρήσαμε τα μέτρα προστασίας και επωμιστήκαμε σαν “ατομική μας ευθύνη” την ευθύνη να προστατέψουμε τους εαυτούς μας και τους κοντινούς μας ανθρώπους, γιατί ξέραμε πολύ καλά ότι καμία κυβέρνηση δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί σοβαρά για την υγεία μας. Είμαστε εμείς που μας κατηγόρησαν σαν ανεύθυνους όταν βροντοφωνάξαμε έξω από τα νοσοκομεία και τους χώρους δουλειάς ότι την ευθύνη για την διάλυση της δημόσια υγείας και την αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή την έχουν οι διαδοχικές κυβερνήσεις και τα αφεντικά. Είμαστε εμείς που ενώ στοιβαζόμαστε καθημερινά στα μέσα μεταφοράς, στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις χωρίς μέσα προστασίας δεν μπορούμε να απολαύσουμε μία βόλτα στα πάρκα γιατί όσο εύκολο είναι για την κυβέρνηση να προσλάβει αστυνομικούς και να επιβάλει πρόστιμα και κυρώσεις στα φτωχά και λαϊκά στρώματα, άλλο τόσο δύσκολο είναι να δώσει λεφτά για το ΕΣΥ, να κάνει μαζικά test και να τα σπάσει με το κεφάλαιο και την εργοδοσία. Είμαστε εμείς που παραμένουμε επιφυλακτικοί/ες για το αν έχει προτεραιότητα το άνοιγμα των εκκλησιών ή των κλινών ΜΕΘ. Είναι τα αδέρφια μας οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, το πιο ευάλωτο και εξαθλιωμένο κομμάτι της τάξης μας, που εξακολουθούν να στοιβάζονται σε ρατσιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είναι οι εστιακοί, οι έγκλειστοι, οι άστεγοι, οι χιλιάδες κακοποιημένες γυναίκες που αφήνονται στην τύχη τους από ένα κράτος που αδιαφορεί και τους πετάει το “μένουμε σπίτι” σαν ένα ακόμα κακόγουστο αστείο.

Από την άλλη είδαμε το πως ακόμα και στα πλαίσια μιας πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης, το κεφάλαιο βρίσκει ευκαιρίες είτε για να αυξήσει τα κέρδη του είτε για να εκμεταλλευτεί το κλίμα τρόμου και να επιβάλλει πρωτοφανή μέτρα καταστολής με όπλο του τον κρατικό μηχανισμό. Από την πρώτη στιγμή της κρίσης του κορωνοϊού είδαμε τις προσπάθειες των από άνω να μετακυλήσουν το κόστος της στις δικές μας πλάτες. Μαζικές απολύσεις, περικοπές μισθών, υποχρεωτικές άδειες, αναστολές συμβάσεων, επιβολή της τηλεεργασίας και της εκ περιτροπής εργασίας, αιχμαλωσία μέσω της Εργάνης, επιδόματα και voucher πείνας με παράλληλο εξευτελισμό σε στιλ “σκόιλ ελικίκου” και τέλος αυστηροί περιορισμοί της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης με προσαγωγές-πρόστιμα-μηνύσεις (χαρακτηριστικά αναφέρουμε στην περιοχή μας τα 9 μέλη του ΚσΠ λίγες βδομάδες πριν). Αν δεν αντισταθούμε σε όλα τα παραπάνω το άμεσο μέλλον είναι ακόμα πιο δυσοίωνο. Είναι βέβαιο ότι θα κληθούμε να πληρώσουμε για ακόμα μια φορά και την οικονομική ύφεση που ήδη έχει ξεκινήσει και θα γίνει πολύ χειρότερη την επόμενη μέρα της καραντίνας. Έρχονται μαζική ανεργία, λιτότητα και περικοπές στο όνομα των έκτακτων ελλειμμάτων και του δημοσιονομικού εκτροχιασμού, που έχουν τις πραγματικές τους ρίζες στην ίδια την κρίση του καπιταλισμού και θα οδηγήσουν σε νέα μνημόνια, με αυτή ή με άλλη ονομασία.

Απέναντι σε όλα τα παραπάνω η δύναμη και η ελπίδα βρίσκεται μόνο στους αγώνες της τάξης μας. Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να διαδηλώνει και να διεκδικεί. Το απέδειξε στις κινητοποιήσεις στα νοσοκομεία στις  7 και στις 28 Απρίλη, στην κινητοποίηση στο Υπουργείο Εργασίας στις 14 Απρίλη, στη διαδήλωση των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων, μόνιμων και αναπληρωτών,  εναντίον του αυταρχικού ταξικού νομοσχεδίου για την εκπαίδευση στις 23 Απρίλη, στις διεκδικήσεις των εργαζομένων της Beat, της Teleperformance και των εργοταξίων του Άκτορα, σε πολυάριθμες τοπικές δράσεις. Θα το κάνει και την 1η Μάη. Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα δικαίωμα να πει στα σωματεία και στα συνδικάτα πότε θα απεργήσουν. Όσοι μεταφέρουν τον «εορτασμό» της Πρωτομαγιάς στις 9 Μαΐου, ημέρα Σάββατο, σαν μια προκλητική επέμβαση στην ανεξαρτησία των συνδικάτων, ας πάνε στα λαγκάδια να πιάσουν τον Μάη ανενόχλητοι. Εμείς θα απεργήσουμε, θα διαδηλώσουμε, θα συμμετέχουμε στις εργατικές κινητοποιήσεις και στις διάφορες εκδηλώσεις μνήμης. Για να βγουν τα εργατικά συμφέροντα μπροστά,  για να μπουν σε καραντίνα κυβέρνηση και αφεντικά.