Η ζωή δεν κερδίζεται με χειροκροτήματα αλλά με ανθρώπους να παλεύουν

Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝ

Οι ευθύνες κράτους και εργοδοτών υπεράνω της ατομικής στην πανδημία που διερχόμαστε

Η πανδημία του κορονοϊού χτύπησε και τη χώρα μας. Τα κρούσματα αυξάνονται και η απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης μπορεί να περιγραφεί με δύο λέξεις: ατομική ευθύνη. Ατομική ευθύνη του κάθε πολίτη αρχικά να μην κολλήσει και, στη συνέχεια, εφόσον κολλήσει, να μη διασπείρει  περαιτέρω τη νόσο. Προφανώς δε θα πούμε ότι δεν υπάρχει ατομική ευθύνη στη λήψη ατομικών μέτρων προστασίας, όπως η υγιεινή των χεριών και ο αυτοπεριορισμός επί συμπτωμάτων. Όμως αρκεί αυτό για την αντιμετώπιση της νόσου; Όπως δείχνουν τα δεδομένα από την Κίνα αλλά και την Ιταλία αυτά τα μέτρα μειώνουν τη διάδοση, αλλά δεν την αναστέλλουν. Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να νοσούν, οι περισσότεροι ήπια, κάποιοι πολύ βαριά.

Άρα οι πράξεις – συνέπεια της ατομικής ευθύνης – δεν επαρκούν. Τις τονίζουν, όμως, για να κρύψουν την κρατική ευθύνη που υπάρχει από πίσω. Ευθύνη του κράτους δεν είναι να μας λέει μόνο να μείνουμε σπίτι. Η κυριότερη ευθύνη του είναι να δημιουργεί ένα περιβάλλον τέτοιο που να επιτρέπει τον αυτοπεριορισμό όταν είναι απαραίτητος και να οργανώνει και να εξοπλίζει το σύστημα υγείας ώστε να μπορούν να ανταποκριθεί στον όγκο της δουλειάς. Εξηγούμαστε: ο/η εργαζόμενος/η που δουλεύει δέκα ώρες και βάλε καθημερινά (τώρα και Κυριακές για τα σουπερμάρκετ) τι είδους ευθύνη μπορεί να έχει; Φταίει αν θα κολλήσει στη δουλειά ο/η εργαζόμενος/η που θέλει να συνεχίσει να δουλεύει ώστε να μπορεί να επιβιώσει; Γιατί δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη αν κάποιος μπει σε καραντίνα ή αν κλείσει μια επιχείρηση έπειτα από κυβερνητική εντολή για την κανονική καταβολή των μισθών; Θα είναι προς όφελος του/της εργαζόμενου/ης το καθεστώς αδειών ή απλά θα δοθεί η ευκαιρία στους εργοδότες να ξεζουμίσουν αναδρομικά τους/τις υφιστάμενους/ες τους, γιατί θα έχει γράψει ζημία το μαγαζί εν μέσω πανδημίας; Θα φταίνε οι ερευνητές σε ΕΚΠΑ και ΕΜΠ που πηγαίνουν εν μέσω κλειστών σχολών να συνεχίσουν τα πρότζεκτς, ως επί το πλείστον χωρίς αμοιβή, αν καταλήξουν μεταδοτικοί; Τι νόημα έχουν, στην τελική, οι συστάσεις για κατ’ οίκον περιορισμό, αν δεν μπορεί μια επιχείρηση να διασφαλίσει έστω εκ περιτροπής εργασία των εργαζόμενών της και κανονικές αποδοχές για όλους/ες; Που είναι η εργοδοτική και η κρατική ευθύνη απέναντι στον εργαζόμενο; Όταν πρόκειται για συνέχιση της παραγωγής, μειώνεται η αξία της ζωής και, μοιραία, ξεχνιέται το “μένουμε σπίτι”.

Η νόσος θα μεταδοθεί ακόμα και αν τηρηθούν τα προωθούμενα, αν και μάλλον σε μικρότερο βαθμό. Οπότε γεννάται το ερώτημα αν η κυβέρνηση έχει καταστήσει το δημόσιο σύστημα υγείας ικανό να ανταποκριθεί στην κρίση. Η αλήθεια είναι σκληρή: έπειτα από μια δεκαετία συνεχούς υποβάθμισης του δημόσιου συστήματος υγείας, πριν από την έναρξη της πανδημίας τουλάχιστον εκατό κλίνες ΜΕΘ ήταν κλειστές, ενώ την ίδια στιγμή υπήρχαν διασωληνωμένοι ασθενείς σε κοινούς θαλάμους. Ταυτόχρονα, τα τελευταία δέκα χρόνια έκλεισαν δέκα νοσοκομεία, ενώ υπάρχουν νοσοκομεία που είναι γεμάτα ράντζα. Είναι προφανές τι κίνδυνος για τη δημόσια υγεία είναι το ράντζο γενικά και ειδικά σε φάση επιδημίας. Το προσωπικό στις παθολογικές κλινικές είναι ελάχιστο με δέκα ασθενείς ανά ειδικευόμενο και δύο νοσηλεύτριες για σαράντα ασθενείς. Το παραϊατρικό προσωπικό προσλαμβάνεται ως επί το πλείστον με εργολαβίες και αφήνεται στο έλεος του εργολάβου μισθολογικά. Τι έχει κάνει η κυβέρνηση για αυτή την κατάσταση; Μέχρι στιγμής τίποτα. Ούτε ένας εργαζόμενος δεν έχει πάει ακόμα στα νοσοκομεία από τους δυο χιλιάδες που είχαν προκηρυχτεί, ενώ οι θέσεις για γιατρούς είναι μόλις 40 και με τετράμηνη σύμβαση.

Η κυβέρνηση και το κεφάλαιο προσπαθούν να κρύψουν ότι οι επιπτώσεις κάθε επιδημίας στους εργαζόμενους και στα φτωχά λαϊκά στρώματα θα είναι βαριές και δεν θα πλήξουν το ίδιο εργοδότες και εργαζόμενους, φτωχούς και πλούσιους. Επιδιώκουν να μεταθέσουν όλα τα βάρη στους εργαζόμενους και ξελασπώσουν τις επιχειρήσεις και το κράτος από την εφαρμογή ουσιαστικών μέτρων πρόληψης και προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζόμενων.

η κυβέρνηση αναπαράγει την αντιδραστική ρατσιστική αντιπροσφυγική υστερία συγκρίνοντας τους κινδύνους από την επιδημία του κορονοϊού, με την «ασύμμετρη απειλή» των προσφύγων. Την ίδια στιγμή η εκκλησία διαβεβαιώνει ότι ο κορονοϊός δεν μεταδίδεται με τη Θεία Κοινωνία, η οποία αποκαλείται «φάρμακο αθανασίας», φέρνοντας στο προσκήνιο το ζήτημα του θρησκευτικού ανορθολογισμού.

Για όλα τα παραπάνω, λοιπόν, αντί να χτυπάμε παλαμάκια για τους εργαζόμενους των νοσοκομείων όποτε μας ζητάει η κάθε κυρία Πρωθυπουργού, να κάνουμε το χέρι μας γροθιά και να εκφράσουμε εν τοις πράγμασι την αλληλεγγύη μας στους αγωνιζόμενους νοσοκομειακούς γιατρούς και σε όλο το προσωπικό των δημόσιων νοσοκομείων που κρατάνε όρθιο ένα διαλυμένο, από τις αντιλαϊκές πολιτικές όλων των κυβερνήσεων, δημόσιο σύστημα υγείας, την ώρα που δεν έχουν πληρωθεί εφημερίες, υπερωρίες και βάρδιες! 

Απαιτούμε από κυβέρνηση και δήμο:

·         Άμεσες προσλήψεις στο ΕΣΥ ώστε να ανοίξουν τα εκατό κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ  και τα  κλειστά νοσοκομεία. Κανένας διασωληνωμένος σε κοινό θάλαμο, κανένας ασθενής σε ράντζο

·         Δωρεάν Περίθαλψη χωρίς αποκλεισμούς για όλους. Πλήρης δημόσια και δωρεάν κάλυψη του κόστους των εξετάσεων για τον κορωνοϊό και όποιον άλλων εξετάσεων απαιτούνται

·         Να εξασφαλιστούν άμεσα καινούργια κρεβάτια ΜΕΘ σύμφωνα με τις ανάγκες του πληθυσμού

·         Μέτρα υγιεινής και ατομικής προστασίας σε όλους τους χώρους δουλειάς με ευθύνη της εργοδοσίας

·         Να μη χαθεί κανένας μισθός και να καλυφθεί πλήρως ο μισθός κάθε εργαζόμενου που δεν μπορεί να εργαστεί είτε επειδή νοσεί είτε επειδή για προληπτικούς λόγους έκλεισε η επιχείρηση , να μη γίνει καμία απόλυση. Απαγόρευση των απολύσεων την περίοδο των έκτακτων μέτρων. Καμία άδεια άνευ αποδοχών. Καμία δυσμενής μεταβολή στις αποδοχές, στα ωράρια και στις άδειες εργασίας για κανένα λόγο. Κατάργηση των διατάξεων για κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και της απελευθέρωσης της υπερωριακής απασχόλησης.

·         Αναστολή πληρωμών προς το Δημόσιο, τις τράπεζες, τις ΔΕΚΟ για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα για το διάστημα της πανδημίας. Κανένας πλειστηριασμός ή κατάσχεση, καμία διακοπή ρεύματος ή νερού Να στηριχθούν οι πραγματικά πληττόμενοι και όχι οι εργοδότες και οι επιχειρήσεις με τις ελαφρύνσεις τους

·         Αύξηση των δρομολογίων των ΜΜΜ για να αποφεύγεται με κάθε τρόπο ο συνωστισμός

·         Ειδική φροντίδα μέσω υπηρεσιών του δήμου (ψώνια, φάρμακα) για συμπολίτες άνω των 70, ώστε να περιοριστούν οι μετακινήσεις τους

·         Μέριμνα για τους πρόσφυγες, μεταφορά και στέγασή τους εντός του αστικού ιστού, πλήρης πρόσβαση στο σύστημα υγείας χωρίς ΑΜΚΑ. Βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας. Αξιοπρεπείς, υγιεινοί, χώροι φιλοξενίας για τους πρόσφυγες και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δωρεάν, πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δωρεάν υγιεινή και ποιοτική σίτιση.

·         Προσλήψεις προσωπικού με μόνιμους και σταθερούς όρους εργασίας στην καθαριότητα για ενίσχυση των αναγκαίων εργασιών απολύμανσης