Μερικές οφειλόμενες απαντήσεις…

Με έκπληξη και αργοπορία διαβάσαμε την ανακοίνωση της ιστοσελίδας «Ζωγράφου:Αλλάζοντας τις γειτονιές» με τίτλο «ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ», δημοσιευμένη στις 8 Σεπτεμβρίου 2015 https://zografougeitonies.wordpress.com/2015/09/08/%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AE-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B1/.  Θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε αποκαθιστώντας την αλήθεια σε πολλά από όσα γράφονται στο παραπάνω ανακριβές άρθρο.

Αναφερόμενοι στην εσωτερική συζήτηση του σχήματος για την εναλλαγή, που άρχισε όντως από το 2010, το κείμενό αναφέρει ότι υπερίσχυσαν οι «συντηρητικές λογικές». Προφανώς δε θυμάται ο ανώνυμος συγγραφέας ή οι ανώνυμοι συγγραφείς ότι η απόφαση για μη εναλλαγή το 2010 ήταν απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του σχήματος, δηλαδή του ανώτερου οργάνου, κάτι που συνηθίζεται στη δική μας αντικαπιταλιστική αριστερά. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από Γενική Συνέλευση, η οποία γίνεται γιατί πιστεύουμε και επιμένουμε στη δημοκρατία και στο διάλογο και όχι στα κανονίσματα οργανώσεων και παραγόντων κι αυτό γιατί εκεί παρουσιάζονται όλες οι πολιτικές προτάσεις, αντιπαρατίθενται, κρίνονται από το σύνολο των μελών και εν τέλει καταλήγουμε σε συλλογικές πολιτικές αποφάσεις. Η  εναλλαγή δεν είναι για εμάς μια απόφαση που παίρνουμε χωρίς κανένα πολιτικό κριτήριο και ούτε μας αρκούν οι σταυροί, αφού, όπως συνηθίζουμε, ψηφίζουμε το σχήμα και όχι τους δικούς μας φίλους μέσα στο σχήμα, προτείνοντας τα ασταύρωτα πολιτικά ψηφοδέλτια και όχι το αστικής έμπνευσης κυνήγι του σταυρού. Η θέση του δημοτικού συμβούλου για εμάς είναι μια θέση εκπροσώπου της πολυσυλλεκτικής συλλογικότητας μας και όχι μια θέση αρχηγού-εκπροσώπου του εαυτού του ή/και της δικιάς του οργάνωσης. Φυσικά, δεν αρκεί για εμάς μια απλή εναλλαγή, όπως καθορίζεται από τα θεσμικά πλαίσια, αλλά πρέπει να πληρεί τις προϋποθέσεις και τα κριτήρια που έχει αποφασίσει η Γενική Συνέλευση του σχήματος. Όπως αναφέρουμε και σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας: «Οι αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων της παράταξης του Κινήματος στην Πόλη ορίζουν την ετήσια εναλλαγή του δημοτικού συμβούλου. Παράλληλα, οι συνελεύσεις της παράταξης ορίζουν την ανάληψη μέσα από εσωτερική διαδικασία του νέου προσώπου που θα εναλλαχθεί. Οι ίδιες αποφάσεις όμως ορίζουν ότι ο εκάστοτε δημοτικός σύμβουλος οφείλει να φέρει την ιδιότητα του μέλους της παράταξης. Η επόμενη συναγωνίστρια στη λίστα των υποψηφίων ωστόσο δεν αποδέχεται να είναι μέλος της παράταξης και να δεσμεύεται από τις συλλογικές αποφάσεις της. Παρότι λοιπόν δεν συντρέχουν όλες οι προϋποθέσεις, η ΓΣ της παράταξης εκτίμησε ως σημαντικότερη λύση την επιμονή στην δημόσια δέσμευση για εναλλαγή».

Επίσης, ο αρθρογράφος του εν λόγω κειμένου αναφέρεται στην -κατά την άποψή του- αποσυσπείρωση του σχήματος. Θυμίζουμε ότι το Κίνημα στην Πόλη τον τελευταίο χρόνο,  διατηρεί σταθερή την παρουσία του και τις συλλογικές διεργασίες του. Οι συνεχείς ανακοινώσεις για θέματα τοπικού χαρακτήρα, η ενίσχυση και πολιτική κάλυψη κινηματικών πρωτοβουλιών (στις οποίες μάλιστα πολλές φορές συμμετέχουν και χώροι που ουδεμία σχέση έχουν με το ΚσΠ), η συμμετοχή σε ευρείες συλλογικότητες στη γειτονιά, οι συνεχείς επιτυχημένες πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις από την επομένη των δημοτικών εκλογών (Κομπάνι, Μουντιάλ, Γλέντι στο Ρυθμό κλπ) καθώς και η καμπάνια με μοιράσματα, πανό ενάντια στα ΕΣΠΑ στο δήμο και τις νέες εργασιακές σχέσεις, η στήριξη της μεγάλης απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων και των φοιτητικών αγώνων, η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες διαψεύδουν τις συκοφαντίες του κειμένου.

Για εμάς αυτό που έχει ανάγκη η κοινωνία είναι μία αριστερά που δε θα μασάει τα λόγια της. Μία αριστερά που δε θα φοβηθεί να τα βάλει με τα τέρατα, όσο δύσκολοι και να είναι οι όροι της μάχης. Μία αριστερά που θα σταματήσει να είναι ποιητική στα λόγια και τα μπαλκόνια και θα είναι αδίστακτη και σκληρή στην πράξη. Μία αριστερά που δεν θα κάνει τα ίδια λάθη με την αριστερά που γνωρίσαμε. Γι’ αυτό τον λόγο ας κάνει ο καθένας την αυτοκριτική του για τις επιλογές που πήρε μπροστά στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τη δημοτική αρχή συνεχιστή της κυβερνητικής πολιτικής.  Ας αναλογιστούμε πως έγινε και οδηγηθήκαμε στην υπερψήφιση του πιο αντεργατικού μνημονίου, χωρίς να κουνηθεί φύλλο. Ας  αναλογιστούμε όλοι μας πόσο βοηθάει την ελληνική κοινωνία και άρα τον Ζωγραφιώτικο λαό, η μάχη για τις καρέκλες με εκβιασμούς και επιχειρήματα του στυλ «πόσους σταυρούς πήρες;». Πόσο ταιριάζει άραγε αυτό με την παράδοση του κομμουνιστικού κινήματος;

Αλήθεια, τέτοια κείμενα βοηθούν στην αναγκαία μετωπική δράση μέσα στο κίνημα; Βοηθούν στη δημιουργία και τη διατήρηση ενός συντροφικού κλίματος; Όχι φυσικά. Βοηθούν, όμως, στα μεγάλα και μικρά σχέδια των διαφόρων μικροομάδων, στους μικροσυσχετισμούς ενός παιχνιδιού ψευτοηγεμονισμών που απλά είναι μια καρικατούρα της αστικής πολιτικής. Για αρκετούς το ζήτημα δεν είναι να υποστηριχθεί η κοινή υπόθεση, αλλά να υπονομευθεί και μετά να χρεωθεί στους άλλους.  Αυτή η αριστερά όμως είναι η αριστερά της ήττας.

Το Κίνημα στην Πόλη του Ζωγράφου δεν είναι άλλη μια αριστερή παράταξη. Είναι εκείνη η αριστερά που συμμετείχε ενεργά και χωρίς φόβο στον μεγάλο αγώνα του ζωγραφιώτικου λαού για να γίνει το κτήμα Ζωγράφου κτήμα του λαού, στις επιτροπές κατοίκων υπεράσπισης των πάρκων, στο κοινωνικό κέντρο της πλατείας Γαρδένιας, στις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη του 2008, στις συνελεύσεις των πλατειών. Είναι εκείνη η αριστερά που συμμετέχει σε κινηματικές συλλογικότητες, όχι για να εξασφαλίσει μια θέση στο δημοτικό συμβούλιο, αλλά γιατί πιστεύει ότι το πραγματικό δίκιο θα κριθεί στους δρόμους του αγώνα.

Το Κίνημα στην Πόλη φέρει τις πιο μαχητικές παραδόσεις της αριστεράς στου Ζωγράφου και θα συνεχίσει να μάχεται για τον λαό, έχοντας γνώση ότι αυτό που έχει ανάγκη η αριστερά είναι να υπερβεί τον ίδιο τον εαυτό της. Να αποτελέσει την εξαίρεση στο καθεστώς πολιτικαντισμού και αριστερού εμφυλίου που συντονισμένα μεθοδεύεται εδώ και χρόνια.  Ευχαριστούμε τους συντάκτες αυτού, αλλά και προηγούμενων ή/και επόμενων «ανυπόγραφων» άρθρων, που μας υπενθυμίζουν αυτό το καθήκον με κάθε ευκαιρία…