Το Κίνημα στην Πόλη τιμά τους πέντε απαγχωνισθέντες από τους ταγματασφαλίτες και δοσίλογους εκείνης της εποχής, σαν σήμερα 5 Απρίλη του 1944. Γιατί δοσίλογοι και ταγμασφαλίτες είναι που κατ’ ουσία πρωτοστατούσαν στις δολοφονίες των τιμώμενων αγωνιστών της αντίστασης σε κάθε γωνιά της χώρας. Και είναι οι απόγονοί αυτών των ταγματασφαλιτών –δοσίλογων, που σήμερα αναφέρονται με τον πιο χυδαίο τρόπο στους αγώνες των κομμουνιστών – αγωνιστών όπως ο Νίκος Μπελογιάννης.
Οι αγωνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με αποφασιστικότητα και τόλμη αναζήτησαν στις πιο σκληρές στιγμές της ιστορίας εκείνα τα νικηφόρα όπλα για ένα ανώτερο «σε όλα τα επίπεδα της ζωή» ξεκίνημα. Με τη λεβεντιά, την τόλμη, την επαναστατικότητα του αγώνα τους , χωρίς αυτό να σημαίνει άγνοια της πραγματικότητας, τουναντίον , πάλευαν για ένα νικηφόρο ορίζοντα χωρίς το στοιχείο της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Το βέβαιο είναι ότι οι αγώνες τους δεν λησμονιούνται, δεν χωράνε σε μνημεία, αλλά στέκουν ως φάρος αφύπνισης για νέους αγώνες ενάντια στο σημερινό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του ιδρώτα των εργαζομένων από αυτούς που σε κάθε κρίσιμη ιστορική στιγμή προετοιμάζουν πολέμους και αιματοκύλισμα των λαών προς εκτόνωση των οικονομικών κρίσεων του παγκοσμιοποιημένου και αιμοβόρου κεφαλαίου.
«Μνημείο;
- δεν βαριέσαι Αδελφέ-
Τι να σου πω;
Μια που στα μνημεία
Θρονιάστηκαν οι προδότες,
Τι να τα κάνεις εσύ
Τα ΜΝΗΜΕΙΑ!!
Εσύ το ξέρεις,
πως δεν μας χρειάστηκαν
ποτέ μνημεία
για να σε θυμηθούμε.
Γιατί ξέρεις αδελφέ
-δεν είχα τη δύναμη
Να σου το πω!-
Εμείς
ακόμα
τραγουδάμε
«Γιατί τα’ σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά».
Απόσπασμα από το ποίημα «Γιατί τα Σκιαζε η Φοβέρα» του κομμουνιστή ποιητή της Αντίστασης Γιώργο Σιδέρη, ενός εκ των δύο αγωνιστών που κατόρθωσαν να ξεφύγουν από
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
δε θα δημοσιεύονται σχόλια με υβριστικό περιεχόμενο